วันที่ 19 กันยายน 2552
วันพระ – แรม 15 ค่ำ เดือน 10
ถึงแม้วันนี้จะเป็นวันพฤหัสบดีที่ 17 กันยายน พ.ศ. 2552 ตรงกับวันแรม 13 ค่ำ เดือน 10 แต่วันเสาร์ที่ 19 กันยายน พ.ศ. 2552 จะเป็นวันแรม 15 ค่ำ เดือน 10 เป็นวันพระ และเป็นวันคืนสุดท้ายของเดือน 10 เพราะรุ่งขึ้นคือวันอาทิตย์ที่ 20 ก็จะเป็นวันแรกของเดือน 11
วันอาทิตย์นั้นถือว่าเป็นวันแรกหรือวันที่ 1 ของอาทิตย์หรือสัปดาห์ คิดตามประสาคนชอบสนุกกับตัวเลข – เดือน 11 ก็เริ่มต้นวันแรกของเดือนด้วยวันแรกของสัปดาห์ เท่ากับ 1 – 11
สำคัญ กว่านั้นคือวันสุดท้ายของเดือน 10 ซึ่งเป็นวันดีเดย์ของแดงเดือด หรือวันที่กลุ่มเสื้อแดงจะจัดงานรำลึกถึงวันปฏิวัติรัฐประหาร 19 กันยายน 2549 – เป็นวันสำคัญทางพุทธศาสนาอีกวันหนึ่ง คือเป็นวันเสาร์ วันสุดท้ายของสัปดาห์ - ตรงกับวันสุดท้ายของเดือน 10 พอดี
นอกจากจะเป็นวันพระ – แรม 15 ค่ำ ก็ยังเป็นเป็นวันสารทไทยพอดีอีกด้วย
ตามธรรมเนียม – ประเพณี คนไทย-พุทธ วันพระอย่างนี้ก็ต้องเข้าวัดฟังเทศน์ฟังธรรมเป็นธรรมดา เพื่อว่าธรรมะจะได้สอนใจเตือนใจให้มีธรรมประจำใจ
การเปลี่ยนวันเปลี่ยนเดือนเปลี่ยนปีนั้นเป็นไปตามกาลเวลา – ตามธรรมชาติ
วันนี้ – ก่อนถึงวันพระในวันที่ 19 กันยาฯ น่าจะฟังเทศน์ฟังธรรมกันบ้าง
สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราชสกลมหาสังฆปริณายก ทรงนิพนธ์เรื่องธรรมชาติกับกรรมปัจจุบันของคนไว้ว่า
ความแปรปรวนเป็นปกติของ ดิน ฟ้า อากาศ และพืช มีคติแสดงว่า เกี่ยวแก่กรรมปัจจุบันของคนเป็นเหตุสำคัญอยู่ด้วย ดังมีกล่าวไว้ใน จตุกกนิบาตว่า ในสมัยเมื่อราชา หรือผู้ปกครองบริหารประเทศไม่ตั้งอยู่ในธรรม เสนา อำมาตย์ ขุนทหาร(ตำรวจ) ไพร่ฟ้าข้าแผ่นดินไม่ปฏิบัติตนในธรรม – ธรรมชาติก็วิปลาสบิดเบือนไป ลมพัดผิดทาง ต้นไม้หักโค่น ฝนฟ้าไม่ตกต้องตามฤดูกาล ข้าวกล้าในนาเสียหาย หมู่มนุษย์เมื่อไม่ได้กินข้าวดีมีคุณประโยชน์ ก็เจ็บป่วย ผิวพรรณหม่นหมอง-ไร้สติกำลัง
ธรรมกถานี้เปรียบเทียบลงท้ายไว้ด้วยว่า
ถ้าหัวหน้าโคข้ามไปอยู่ โคผู้หัวหน้าฝูงเดินไปคด โคทั้งหมดก็เดินคด ในเมื่อโคนำฝูงเดินคด ในหมู่มนุษย์ก็ฉันนั้น ผู้ได้รับยกย่องเป็นหัวหน้า ถ้าประพฤติอธรรม ประชานอกนี้ก็ประพฤติตาม รัฐทั้งหมดย่อมอยู่เป็นทุกข์ ถ้าผู้ปกครองไม่ตั้งอยู่ในธรรม – ถ้าเมื่อโคทั้งหลายข้ามไปอยู่ โคผู้หัวหน้าฝูงเดินไปตรง โคทั้งหมดย่อมเดินตรง ในเมื่อโคนำฝูงเดินตรง ในหมู่มนุษย์ก็ฉันนั้นเหมือนกัน ผู้ได้รับยกย่องเป็นหัวหน้า ถ้าประพฤติธรรม ประชานอกนี้ก็ประพฤติตาม รัฐทั้งหมดย่อมเป็นสุข ถ้าผู้ปกครองตั้งอยู่ในธรรม
ก่อนจะยกย่องให้ใครเป็นหัวหน้าเป็นผู้นำก็ต้องดูให้ดีก่อนว่า ผู้นั้นเดินตรงหรือเดินคด ประพฤติธรรม หรือไม่ประพฤติธรรม
เลือกผู้นำที่มีพฤติกรรมเหมือนโคหัวหน้าเดินคด ประเทศชาติบ้านเมืองก็จ่อมจมอยู่ในทุกข์ ประชาชนก็ก่นทุกข์
จะเลือกเชื่อใครฟังใคร จะเดินตามใครก็ต้องใช้วิจารณญาณ ต้องดูว่าเขาเดินคดหรือไม่อยู่ในศีลในธรรมหรือไม่ ถ้าเขาเดินตรงและตั้งอยู่ในธรรมก็สมควรเลือกเขา เดินตามเขา
ในเรื่องของธรรมชาติเดียวกันนี้ สมเด็จพระสังฆราชทรงนิพนธ์ไว้ตามความในพระไตรปิฎกอีกเรื่องหนึ่ง – เป็นเรื่องของธรรมชาติอีกนั่นเอง
จตุกกนิบาตกล่าวถึงวลาหก ซึ่งก็คือเมฆหรือฟ้าฝน โดยอุปมาไว้ 4 อย่าง เปรียบเทียบกับบุคคลไว้ 4 จำพวกว่า
1. ฟ้าร้องแต่ฝนไม่ตก เปรียบเหมือนบุคคลที่ได้แต่พูด – แต่ไม่ทำ
2. ฝนตกฟ้าไม่ร้อง เปรียบเหมือนบุคคลที่ทำแต่ไม่พูด
3. ฝนไม่ตกฟ้าไม่ร้อง เปรียบเหมือนบุคคลที่ไม่พูดและไม่ทำ
4. ฟ้าร้องฝนตก เปรียบเหมือนบุคคลที่ทั้งพูดและทำ
ปรากฏการณ์ทางธรรมชาติทั้ง 4 ประการ - ประพฤติกรรมของบุคคลทั้ง 4 อย่างเป็นกรณีที่เห็นกันได้ในทุกวันปัจจุบันนี้ โดยเฉพาะในปรากฎการณ์ทางการเมืองบ้านเราที่ทั้งสับสนทั้งวุ่นวายทั้งปั่นป่วน
การมองคนมองใครจึงต้องใช้วิจารณญานในรับรู้รับฟังรับชม – ธรรมของพระพุทธองค์น่าจะเป็นต้นแบบหรือหลักการที่เราท่านจะได้วินิจฉัย ทั้งในกรณีที่ผ่านไปแล้ว และในกรณีที่กำลังจะผ่านมา
เราจะ แล้วไปแล้ว ไม่ได้อีกแล้ว
เราจะต้องคิดให้รอบคอบถี่ถ้วนกันเสียทีแล้ว
การแยกแยะจะช่วยให้เราเห็นความแปลกประหลาดมหัศจรรย์บางอย่างซ่อนเร้น
การแยกไข่ไก่ออกจากไข่ไก่เราใช้ลักษณะความเล็ก-ใหญ่ เป็นตัวแยกฉันใด การแยกคนออกจากคน แยกความเชื่อจากความไม่เชื่อก็ต้องใช้หลักของคุณธรรม ใช้หลักของเหตุและผล
ก่อน 19 กันยายน 2549 บ้านเมืองเราเป็นอย่างไร – ยินดีหรือไม่ พอใจหรือเปล่า
หลัง 19 กันยายน 2549 ถึงวันนี้ บ้านเมืองเราเป็นอย่างไร พอใจในเหตุที่เขาปฏิวัติหรือไม่ ยินดีในผลที่เขาปฏิวัติหรือเปล่า
การวัด – มิใช่แค่เอาใจเอาอารมณ์ตัวเองวัด แต่ควรเอาใจเอาอารมณ์ผู้อื่นร่วมวัดด้วย
วัดแล้วได้ผลของการวัดแล้ว ต้องยอมรับผลลัพธ์นั้น
ในทุกวิถีวิธีการยอมรับ – ต้องยอ มรับความจริง และต้องเป็นความจริงที่ปรากฏต่อหน้า – ตรงหน้า
ไม่ใช่แค่ความจริงที่ผ่านมาในอดีต และไม่ใช่แค่ความจริงที่กำลังจะเกิดในอนาคต
ความจริงปัจจุบันนับเป็นความจริงอันสำคัญที่สุด
เห็นหรือยัง – ยอมรับหรือไม่ว่า หลัง 19 กันยายน 2552 เป็นต้นมาถึงวันนี้ ความแตกแยกเกิดขึ้นทั่วทุกหัวระแหง
หลายคำถามเกิดขึ้นมากมายในวันนี้ล้วนเป็นคำถามในความรู้สึกและความหมายเดียวกัน
ทำเพื่อใคร ทำเพื่ออะไร
หลายคำตอบล้วนตอบตรงกันว่า ไม่รู้ว่าทำเพื่อใคร แต่ไม่ได้ทำเพื่อประชาชน “ส่วนใหญ่” แน่นอน
ไม่รู้ว่าทำเพื่ออะไร แต่รู้ว่าไม่ได้ทำเพื่อประเทศชาติเพื่อระบอบประชาธิปไตยแน่นอน
แต่...แน่นอน - ไม่มีการปฏิวัติรัฐประหารใด สร้างความแตกแยกขัดแย้งและสร้างความเสียหายแก่ประเทศชาติประชาชนได้ยิ่งใหญ่เท่ากับการปฏิวัติรัฐประหาร 19 กันยาฯ 2549
19 กันยายน 2552 จึงเป็นวันที่ทุกกลุ่มฝ่ายจักได้รำลึกถึงวันที่ 19 กันยายน 2549 ด้วยจิตสำนึก และด้วยจิตวิญญาณ
อย่าให้ 19 กันยายน 2552 สร้างความเสียหายต่อประเทศชาติบ้านเมืองยิ่งกว่า 19 กันยายน 2549
ขอให้ 19 กันยายน 2552 คือวันยกย่อง 19 กันยายน 2549 เป็นบทเรียนยิ่งใหญ่ในประวัติศาสตร์การปฏิวัติรัฐประหารที่เกิดขึ้นในประเทศไทย
และวันที่ 19 กันยายน 2552 เป็นวันพระ เป็นวันสารทไทย ทำอะไรนึกถึงพระ-นึกถึงประเทศไทยกันบ้างก็แล้วกัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น